Kanony Biblii

Biblia, czyli Pismo Święte stanowi zbiór ksiąg, które, według wierzeń żydowskich i chrześcijańskich, powstały z Bożej inspiracji.

Chrześcijanie uznają za natchnione, księgi wchodzące w skład Starego Testamentu oraz Nowego Testamentu.

Tanach jest Biblią hebrajską. Uznaje za święte jedynie księgi Starego Testamentu. Biblia spisana została w języku hebrajskim, aramejskim oraz greckim. Ilość ksiąg, które wchodzą w skład Biblii, zależna jest od przyjętego kanonu, uznającego Pismo Święte za prawdziwe i natchnione przez Boga.

W V wieku powstała Wulgata. Przekładu Starego Testamentu z języka hebrajskiego i Nowego Testamentu z języka greckiego, dokonał święty Hieronim. Okres reformacji, której główny okres przypadł na XVI wiek, był początkiem podziału na kanon katolicki, protestancki oraz prawosławny. Do dzisiaj istnieją różnice pomiędzy kanonami Kościoła Wschodniego i Kościoła Zachodniego. Natomiast kanon protestantów jest taki sam, jak przyjęty przez św. Hieronima. Księgi, które nie weszły w skład kanonu, to apokryfy. Pismo Święte nie uwzględnia ich w swoim kanonie, jako nie powstałe z natchnienia Boga.

Co zawiera Stary Testament i Nowy Testament?

Pismo Święte Starego Testamentu powstawało od XII wieku p.n.e. do II wieku p.n.e. Jest to datowanie dość ostrożne, ponieważ według części historyków, mogło kształtować się już od XV wieku p.n.e.

Stary Testament to dzieje ludu Izraela, zapisane w językach aramejskim i hebrajskim. Judaizm uznaje za szczególnie ważne księgi najstarsze. Jest to Pięcioksiąg Mojżesza, obejmujący Księgę Rodzaju, Księgę Wyjścia, Kapłańską, Liczb oraz Powtórzonego Prawa. Zawarte w nich treści, to historia Izraela, wraz z opisami obrzędów, kultury i codziennego życia. Pozostałe księgi to zbiór wszystkich proroctw, znajdujących się w Księdze Proroków oraz dzieła poetyckie, będące niewyczerpanym źródłem na temat kultury judaistycznej, zawarte w jedenastu księgach hagiograficznych.

Pismo Święte Nowego Testamentu powstało pod koniec I wieku. Ewangelia zawiera nauki, które głosił Jezus Chrystus i jego uczniowie.

W skład Nowego testamentu wchodzą Ewangelie – św. Mateusza, św. Łukasza, św. Marka i św. Jana. Stanowią one źródło wiedzy o Jezusie i jego działalności. Zapis dziejów niektórych uczniów Jezusowych zawarto w Dziejach Apostolskich. Niezwykłą księgą jest prorocka Apokalipsa, w której spisano objawienie św. Jana.

Apokalipsa według świętego Jana należy do dzieł, które doczekały się wielu komentarzy. Trudny do zrozumienia tekst, pełen symbolicznych obrazów, wzbudza skrajne emocje. Istniały propozycje, wyłączające Apokalipsę z obowiązującego kanonu. Umieszczona jest zwykle przed Ewangeliami lub na końcu Biblii.

Jakie znaczenie ma Pismo Święte?

Biblia jest ponadczasowa. Kolejne pokolenia odnajdują w niej wartości, według których kształtują własne zasady postępowania. Jednak Pismo Święte nie stanowi jedynie opisu postaw moralnych, których przestrzeganie zostanie nagrodzone za życia i po śmierci. Jest ono przede wszystkim fundamentem europejskiej kultury. Do dnia dzisiejszego, z bogatego zbioru przypowieści, pieśni, psalmów czy listów, korzystają artyści, tworząc dzieła, zainspirowane świętymi księgami. Pismo Święte jest źródłem wiedzy o minionych czasach. Biblistyka, nauka powstała w celu badań nad Biblią, dostarcza wielu przykładów, że zawarte w niej opisy, mogą stanowić źródło historyczne. Archeologia biblijna potwierdza istnienie wielu miejsc, wymienionych w Biblii oraz potwierdza panowanie władców, opisanych w jej księgach.

Dodaj komentarz