Judaizm to monoteistyczna religia żydowska. Jej głównym założeniem jest wiara, że Bóg kieruje życiem Żydów. Jako religia narodowa, sięga II tysiąclecia p.n.e. Judaizm wpłynął na kształt chrześcijaństwa, które wywodzi stamtąd swój początek.
Religia żydowska wymaga stosowania prawa Halachy. Wyznawcy judaizmu poznają Halachę, która zawiera Pięcioksiąg Mojżesza oraz Torę, dzięki licznym komentarzom wybitnych rabinów. Prawo reguluje wszelkie aspekty życia religijnego i doczesnego. Religia żydowska, oparta na halachi, wymaga przestrzegania 613 przykazań.
Niektóre wskazania halachi
Religia żydowska wyraźnie dzieli kobiety i mężczyzn. Przebywają w oddzielnych pomieszczeniach, a mężczyźni powinni ignorować urodę kobiet i nie słuchać ich śpiewów. Na kontakt mogą pozwolić sobie członkowie rodziny.
Powinnością Żydów jest okazywanie szacunku osobom starszym. Rodzicom należny jest posłuch i opieka na nimi do końca życia.
Posiłki, spożywane przez wyznawców judaizmu, poprzedzane i kończone są modlitwami. Produkty spożywcze powinny być koszerne. Halacha dotyczy żywności, napojów i leków, odpowiednio przygotowanych i spożywanych. Koszerność dotyczy także noszonej odzieży, która powinna być uszyta z materiałów z jednego rodzaju włókna.
Żydowskie święta
Szabat to święta sobota, której uczczenie wymaga religia żydowska. Zaczyna się w piątek po zmierzchu zapaleniem świec i odmówieniem modlitw. Mężczyzna błogosławi szabat nad kielichem wina. W trakcie święta spożywane są dwa posiłki – wieczerza piątkowa oraz w południe sobotnie. Śpiewa się przy nich tradycyjne pieśni religijne.
Religia żydowska zakazuje wykonywania w czasie trwania szabatu jakichkolwiek prac. Nie wolno podróżować, rozpalać ognia, używać urządzeń elektrycznych.
Innymi ważnymi świętami są:
– Rosz ha-Szana, czyli Nowy Rok,
– Jom Kippur – Dzień Pojednania,
– Sukkot – Święto Namiotów,
– Chanuka, święto świateł,
– Purim, – karnawał purimowy,
– Szawuot – Zielone Świątki.
Żydowska świątynia
Synagogi zaczęły najprawdopodobniej powstawać w VI wieku p.n.e. były to miejsca modlitw i nauczania. Grecka wyspa Delos była miejscem , w którym wzniesiono jedną z synagog. Dzisiaj można zobaczyć jej szczątki, datowane na II wiek p.n.e. Są to najstarsze pozostałości świątyni żydowskiej.
Synagogi tworzyły prostokątne pomieszczenia, w których znajdowały się kolumny. Wejście skierowane było na Jerozolimę. Pod ścianami umieszczano kamienne ławy. Wyposażenie świątyń stanowiły drewniane elementy.
Rozmieszczenie wszystkich pomieszczeń i wyposażenie ma przypominać świątynię w Jerozolimie. Z dawnej świątyni pozostała jedna ściana, zwaną Ścianą Płaczu. Stanowi ona święte miejsce judaizmu. Przybywający pod Ścianę wierni, zostawiają kartki ze swoimi prośbami, skierowanymi do Boga. Jest podzielona na część przeznaczoną dla mężczyzn i część kobiecą. Mężczyźni mają prawo do płaczu, modlitwy, głośnego odczytywania świętej księgi, Tory oraz do zakładania rytualnego szala. Kobietom pozbawione są prawa do tych czynności.
Najstarszymi synagogami są świątynie znajdujące się w Gamli, Magdali, Masadzie oraz w Palestynie. Gwiazda Dawida jest elementem ozdobnym w synagodze w Kafarnaum, położonej nad jeziorem Galilejskim.
W synagodze odprawiane są nabożeństwa, służy do modlitwy oraz czyta się w niej Torę i Talmud. W okresie staropolskim w synagogach mieściły się rozmaite urzędy gminne, skarbiec, czasem koszerna jadłodajnia i noclegownia.
W świątyni przechowuje się Torę, w specjalnej skrzyni – arce. Miejsce jej przechowania osłania zasłona, zwana parochet. Wyposażeniem synagogi jest również menora, siedmioramienny świecznik, ustawiany na pamiątkę świecznika w świątyni jerozolimskiej. Tora czytana jest ze specjalnego podwyższenia, które nazywa się bimą.
Również i w świątyni kobiety modlą się w przeznaczonym dla nich miejscu, zwanym babińcem.