Według religii islamu, Koran został powołany do życia przez Allaha, który treść księgi przekazywał prorokowi, Mahometowi. Na świętą księgę składają się sury, czyli rozdziały. Jest ich 114 i dzielą się na wersety, noszące nazwę ajów. Ułożone zostały od najdłuższej sury do najkrótszej.
Początkowo sury Koranu były recytowane i przekazywane ustnie wyznawcom Allaha. Recytacja Koranu stanowi praktykę religijną. Uważana jest również za sztukę piękną. W wielu krajach muzułmańskich Koran stanowi podstawę prawa cywilnego oraz podstawę regulacji życia codziennego. Księga tłumaczona była na inne języki, między innymi perski i łacinę. Przekładów na język polski dokonał w XIX wieku podlaski Tatar, Jan Murza Tarak Buczacki. Przekładu współczesnego dokonał arabista, Józef Bielawski, twórca kierunków islamistycznych na Uniwersytecie Warszawskim.
Sposoby recytacji
Recytacja świętej księgi stanowi część modlitwy. Może to przebiegać według dziesięciu obowiązujących wzorów, które dopuścił do wygłoszenia w danym kształcie sam Mahomet.
W czasie recytacji powinny zostać zawarte rozmyślania o 99 atrybutach Allaha, takich jak Litościwy, Król, Obrońca, Niepokonany, Najświętszy, i inne. Wszystkie myśli modlącego się powinny skupić się na Koranie i zrozumieniu przekazywanych treści.
Wierny, aby prawidłowo recytować Koran, powinien obrócić się w kierunku Mekki. Swoim zachowaniem okazać szacunek. Sury wymawiać zgodnie z wymogami języka arabskiego.
Znaczenie Koranu
Święta księga jest podstawą wiary i kultury muzułmańskiej. Jest źródłem szariatu, czyli prawa, które obowiązuje zarówno w życiu religijnym, jak i codziennym. Koran zawiera przepisy, mówiące o religijności, a także zewnętrznych jej przejawach. Wierny odnajdzie w księdze regulacje moralne oraz modele wszelkich zachowań międzyludzkich. Wątpliwości, jakie mogą powstać podczas interpretacji, rozwiewają obowiązujące komentarze.
Koran wywarł wpływ na filozofów muzułmańskich. Ojcem islamskiej myśli był Al.-Kindi, żyjący w IX wieku teolog i naukowiec. Swoimi pracami zainspirował wielu myślicieli.
Pomimo uznania proroków biblijnych i działalności Chrystusa, Koran sprzeciwia się dogmatowi Trójcy Świętej. Podobieństwa dotyczą, między innymi, powinności wiernych w czynieniu dobra, udzielaniu jałmużny, wiary w jednego Boga, potrzeby przebaczania. Złem jest zabójstwo, samobójstwo, a także oddawanie czci fałszywym bogom, cudzołóstwo i dawanie fałszywego świadectwa. Księgę można czytać w języku arabskim bowiem tłumaczenia nie przekażą słów Allaha. Wszystkie tłumaczenia traktowane są jako interpretacje, które mogą nosić tytuł podkreślający ten aspekt. Samo słowo Koran może dotyczyć jedynie oryginalnego dzieła.